Από 12 μπαλάντες αποτελείται το άλμπουμ “Δώδεκα Βράδυα” που κυκλοφόρησε το 1969. Ένας δίσκος που δεν επανεκδόθηκε ποτέ, ούτε σε cd. Ένας δίσκος που σε κάποιους θυμίζει “νέο κύμα” και σε κάποιους άλλους θυμίζει τα μοντέρνα συγκροτήματα της εποχής των 70ς. Η Λίτσα Σακελλαρίου ξεκίνησε την καριέρα της στα μέσα της δεκαετίας του 60 ηχογραφώντας διάφορα 45αρακια, αλλά η πρώτη ουσιαστική δουλειά της στη δισκογραφία ήταν αυτό το άλμπουμ. Θα ακολουθήσουν δυο ακόμη αξιόλογοι δίσκοι, το “Άμα λευτερωθεί η Κρήτη”(1971) και τα “Φθινοπωρινά”(1973).
Η μουσική και οι στίχοι στα “Δώδεκα Βράδυα” είναι του Γιώργου Γεωργιάδη και του Πέτρου Ζέρβα. Αν και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποια από τα τραγούδια του δίσκου θα σταθώ στα “Βήματα” (οι κινηματογραφόφιλοι θα θυμούνται τη Λίτσα να το ερμηνεύει στο κοινωνικό δράμα του Οδυσσέα Κωστελέτου “Το Όνειρο της Κυριακής”) και το μεγάλο σουξέ του δίσκου “Έφυγε το Αγόρι”, που τραγούδησε το 1970 στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη “Ο Δασκαλάκος ήταν Λεβεντιά”.
Στο οπισθόφυλλο του δίσκου ο γνωστός παραγωγός Αχιλλέας Θεοφίλου σημειώνει: “Ο κύκλος των δώδεκα τραγουδιών του δίσκου αυτού είναι αποδεσμευμένος από τα μέχρι τώρα μουσικο-κοινωνικά μας πλέγματα και δοσμένος σαν μια μετουσίωση της γνωστής δομής. Έχει μια εσωτερική δύναμη, μια ελεύθερη μουσική φόρμα και μια παρένθεση νέων μουσικών στοιχείων. Ένα διαφορετικό βήμα σ’ ένα μεγάλο δίσκο, για δώδεκα καινούργια τραγούδια. Είναι η πληρέστερη αξιοποίηση μιας νέας κινήσεως την οποίαν θα θέλαμε να αυτοαξιολογήσουμε σαν μια μουσική έκφραση απομακρυσμένη από την ατμόσφαιρα της κουρασμένης επαναλήψεως. Όλη αυτή η κίνηση ονομάζεται πρωτοπορία με μια σοβαρή ενότητα απλού στίχου και μελωδίας. Δεν μπορούμε να βρούμε ένα στερεότυπο χαρακτηρισμό για το καινούργιο αυτό “κάτι”. Όταν παραμερίζουμε τα συνηθισμένα μας μουσικά πλαίσια και ξεφεύγουμε από όλη την παράδοση της ελαφράς μας μουσικής για να δώσουμε ένα νέο ύφος, το πλατύ κοινό έχει πάντοτε μια διστακτική γνώμη περιμένοντας τις περαιτέρω εξελίξεις αυτής της φόρμας. Ένα τόλμημα λοιπόν για την εταιρεία “Μίνως Μάτσας και υιός Α.Ε.” και μια απέραντη αισιοδοξία του καλλιτεχνικού επιτελείου της.Η άφθαστη φωνητική τέχνη της Λίτσας Σακελλαρίου η οποία βρήκε τον ιδανικότερο τρόπο για να δείξει την μεγάλη αξία της είναι ένα από τα μεγάλα ατού αυτού του δίσκου. Δίνει, με την απαιτούμενη έκφραση στα τραγούδια μια ξεχωριστή πνοή. Επίσης η ιδιότυπη του Γιώργου Γεωργιάδη είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο του δίσκου αυτού. Δώδεκα τραγούδια και μια μικρή αναφορά στους άμεσους δημιουργούς τους: Ο Πέτρος Ζέρβας ένας άφθαστος βιρτουόζος της κιθάρας και ο Γιώργος Γεωργιάδης, δυο αστείρευτες πηγές μουσικών εμπνεύσεων έγραψαν τους στίχους και τη μουσική επηρεασμένοι αποκλειστικά και μόνον από προσωπικά βιώματά τους.
Δεν απομένει παρά μια μικρή επεξηγηματική παρένθεση για τον τίτλο “Δώδεκα βράδυα”. Είναι ο σύντομος κύκλος μιας ερωτικής ιστορίας με στιγμές ελπίδας, αγωνίας ή ερημιάς. Δώδεκα βράδια για ένα χωρισμό ή για μια παντοτινή συνάντηση. Μια μικρή αναδρομή στις δικές σας στιγμές θα προσθέσει στον δίσκο τα απαραίτητα στοιχεία για την απολαυστική σας ακρόαση”.